Komentarz do pierwszego czytania
Dzisiejsze czytanie kolejnego fragmentu Księgi Koheleta z poziomu filozoficznego i teologicznego prowadzi nas ku doświadczeniu życia człowieka młodego. Kohelet zachęca młodzieńca do życia według dróg i pragnień wskazanych przez serce z uwzględnieniem odpowiedzialności za własne wybory przed Bogiem. Człowiek powróci ostatecznie do Boga, który dał mu życie.
Słowo od Pana na dzisiaj można określić mianownikiem – odpowiedzialność za życie oraz kształt, jaki nadaliśmy mu przez własne myślenie, słowa i uczynki. Odpowiedzialność możliwa jest przede wszystkim w sferze wolności. Człowiek młody tęskni za wolnością, pragnie wolności i często wydaje mu się, że chwycił życiowy wiatr w przysłowiowe żagle. Z jednej strony deklaruje, zaprzęgnięty w system demokratyczny, że jest wolny od wszystkiego, co nad nim: od Boga i bliźniego oraz wszystkiego, co przed nim: od rzeczy i aktywności. Z drugiej strony jednak nie dostrzega najboleśniejszego spętania przez samego siebie. Tego iluzorycznego stanu nie oddziela się granicą określoną przez wiek 18 czy 25 lat. Ukryte zniewolenie może nam towarzyszyć do końca naszych dni.
Wolność odpowiedzialna, proponowana człowiekowi przez Boga, nie definiuje się według kryteriów wolnego rynku, który kształtowany jest przez wybór, co jest dobre, a co złe przez większość zdecydowaną i siłę nabywczą pieniądza. Wolność pochodząca od Boga została dookreślona przez Chrystusa, Syna Bożego, w konkrecie życia. Zawiera w sobie cztery elementy: chęć, zaparcie się siebie!, podjęcie własnego krzyża i naśladowanie Jezusa z Nazaretu. On mówił do serc uczniów: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je (Mt 16,24-25).
Komentarz do psalmu
W narracji Psalmu 90 dochodzi do spotkania marności człowieka z doskonałością Boga. Człowiek jest prochem i szybko więdnącą trawą, a Bóg trwa na wieki. Z prochu człowiek powraca do Boga. Psalmy jak i cała Biblia opowiadają nam o dwóch bohaterach: Bogu i człowieku. Bóg zbliża się do stworzenia, a stworzenie odkrywa, że bez Stwórcy nie istnieje. Dzisiejszy psalm zachęca nas do odnowienia przymierza z Bogiem.
Komentarz do Ewangelii
PW ręce ludzi był wydany. Stan ciągły – był i jest wydawany. Bóg wydał w nasze ręce świat – dla uprawiania ogrodu, kopania rowu, nawadniania ziemi. Kierunek i motyw były następujące: dawać z miłości. Człowiek zmienił wielkoduszne dawanie w zachłanne branie. Bierzemy wszystko dla korzyści, pożądliwie wyciskając z rzeczy i osób maksymalnie najwięcej, stąd życiodajny dar przekształca się w śmiercionośny jad. Weź w swoje ręce swój los. Jeśli zabraknie wpierw wzięcia do serca słowa Bożego, bezrefleksyjne ręce kierujące się bezrozumnym użyciem i przyjemnością zdeformują dar. Dał nam wszystko w nasze ręce: przyrodę, bliźniego, a u szczytu Objawienia przez wcielenie – Jezusa, swego umiłowanego Syna. Dar z serca, przyjęty sercem, gwarantuje poszanowanie go także w ręce. Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi …
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Source: czytanie