Wiele ostatnio mówi się w naszym kraju o postawach młodzieży, o jej zachowaniach, prawidłowym ustawianiu hierarchii wartości, wyborach życiowych. Niekiedy sama młodzież już w wieku kilkunastu lat uważa siebie za dorosłą i dojrzałą, i chce być właśnie tak traktowana przez innych. Tymczasem, jak ostatnio widzimy, rzeczywistość jest zupełnie inna: dojrzałość fizyczna nie zakłada pełnej dojrzałości emocjonalnej oraz intelektualnej. Tak samo jest w życiu duchowym. Po chrzcie świętym, kiedy stajemy się chrześcijanami, potrzebujemy wciąż ciągłego wzrostu duchowego, ciągłego opowiadania się za Chrystusem i Jego Ewangelią.

Bierzmowanie jest kolejnym etapem na drodze do pełnego wejścia w misterium Chrystusa i Kościoła. Sakrament ten przynosi każdemu, kto go przyjmuje łaskę Ducha Świętego.

Sakrament bierzmowania jest jednym z trzech sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia. Jest on wylaniem na wierzących darów Ducha Świętego, którego już w Starym Testamencie zapowiadali prorocy, którego Chrystus obiecał swoim uczniom, i który został dany wierzącym w dniu Pięćdziesiątnicy. Apostołowie przez modlitwę i wkładanie rąk udzielali darów Ducha Świętego, a w późniejszym czasie do tego rytu dodano także namaszczenie świętym olejem, zwanym krzyżmem.

Skutkiem bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego, jak to, które zostało udzielone w dniu Pięćdziesiątnicy. Wyciska ono w duszy niezatarte znamię – charakter, przynosi wzrost łaski chrzcielnej. Ponadto sakrament ten umacnia nas na drodze do świętości i uzdalnia do podejmowania i realizowania odpowiednich zadań we wspólnocie Kościoła i życiu społecznym.

Bierzmowanie może ważnie przyjąć każdy, kto został ochrzczony, a nie był jeszcze bierzmowany. Do godziwego i owocnego przyjęcia bierzmowania wymaga się, by osoby mające zdolność używania rozumu – poza niebezpieczeństwem śmierci – były odpowiednio pouczone, miały właściwą dyspozycję duchową i mogły odnowić przyrzeczenia chrzcielne (KPK 889 §2).

Przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania odbywa się poprzez:

1. Systematyczne zgłębianie swojej wiary: codzienna modlitwa, coniedzielna Eucharystia, systematyczna spowiedź, czytanie prasy i książki katolickiej,
2. Gorliwy udział w katechezie szkolnej,
3. Udział we wszystkich parafialnych spotkaniach kandydatów do bierzmowania.

Świadek bierzmowania

Podobnie jak przy chrzcie, tak i przy bierzmowaniu przyjmującemu sakrament powinien towarzyszyć świadek. Ma on troszczyć się, aby bierzmowany postępował jako prawdziwy świadek Chrystusa i wiernie wypełniał złączone z tym sakramentem obowiązki (KPK 892).

Świadkiem bierzmowania może być ten, kto:

1. Jest wyznaczony przez przyjmującego bierzmowanie lub jego rodziców, a w razie ich braku przez proboszcza lub szafarza bierzmowania.
2. Ukończył 16 lat życia.
3. Jest katolikiem bierzmowanym i przyjął już Eucharystię oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiednie do podejmowanej funkcji.
4. Jest wolny od jakiejkolwiek kanonicznej kary, wymierzonej lub zdeklarowanej.
5. Nie jest ojcem ani matką bierzmowanego, może być współmałżonkiem.

Chociaż sakrament bierzmowania nie jest, ściśle mówiąc, konieczny do zbawienia, Kościół św. obecnie bardzo podkreśla potrzebę przyjęcia tego sakramentu i przybliża go wiernym.