Druga Niedziela Wielkanocna czyli Miłosierdzia Bożego

(Dz 2, 42-47)

Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy,którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki idobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie wświątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca.Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał imcodziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.

(Ps 118 (117), 2-4. 13-15. 22-24)

REFREN: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny

Niech dom Izraela głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech dom Aarona głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech wyznawcy Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.

Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto,
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych:
«Prawica Pańska moc okazała».

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

(1 P 1, 3-9)

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoimwielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nasdo żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego,które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżenimocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujciesię, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń.Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od niszczalnego złota,które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu JezusaChrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć niewidzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwaływtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.

Aklamacja (J 20, 29)

Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 20,19-31)

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi byłyzamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich:”Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatemuczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnieposłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:”Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którymzatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie byłrazem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego:”Widzieliśmy Pana!” Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladugwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego,nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu iTomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł:”Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz mojeręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”.Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus:”Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, auwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezuswobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, SynemBożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

(Dz 2, 42-47)

Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy,którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki idobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie wświątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca.Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał imcodziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.

(Ps 118 (117), 2-4. 13-15. 22-24)

REFREN: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny

Niech dom Izraela głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech dom Aarona głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech wyznawcy Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.

Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto,
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych:
«Prawica Pańska moc okazała».

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

(1 P 1, 3-9)

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoimwielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nasdo żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego,które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżenimocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujciesię, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń.Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od niszczalnego złota,które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu JezusaChrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć niewidzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwaływtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.

Aklamacja (J 20, 29)

Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 20,19-31)

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi byłyzamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich:”Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatemuczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnieposłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:”Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którymzatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie byłrazem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego:”Widzieliśmy Pana!” Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladugwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego,nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu iTomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł:”Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz mojeręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”.Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus:”Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, auwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezuswobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, SynemBożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

(Dz 2, 42-47)

Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy,którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki idobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie wświątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca.Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał imcodziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.

(Ps 118 (117), 2-4. 13-15. 22-24)

REFREN: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny

Niech dom Izraela głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech dom Aarona głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech wyznawcy Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.

Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto,
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych:
«Prawica Pańska moc okazała».

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

(1 P 1, 3-9)

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoimwielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nasdo żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego,które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżenimocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujciesię, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń.Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od niszczalnego złota,które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu JezusaChrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć niewidzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwaływtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.

Aklamacja (J 20, 29)

Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 20,19-31)

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi byłyzamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich:”Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatemuczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnieposłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:”Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którymzatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie byłrazem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego:”Widzieliśmy Pana!” Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladugwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego,nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu iTomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł:”Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz mojeręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”.Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus:”Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, auwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezuswobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, SynemBożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

(Dz 2, 42-47)

Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy,którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki idobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie wświątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca.Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał imcodziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.

(Ps 118 (117), 2-4. 13-15. 22-24)

REFREN: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny

Niech dom Izraela głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech dom Aarona głosi: „Jego łaska na wieki”.
Niech wyznawcy Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.

Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto,
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych:
«Prawica Pańska moc okazała».

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

(1 P 1, 3-9)

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoimwielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nasdo żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego,które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżenimocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujciesię, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń.Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od niszczalnego złota,które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu JezusaChrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć niewidzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwaływtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.

Aklamacja (J 20, 29)

Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 20,19-31)

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi byłyzamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich:”Pokój wam!” A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatemuczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnieposłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:”Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którymzatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie byłrazem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego:”Widzieliśmy Pana!” Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladugwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego,nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu iTomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł:”Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz mojeręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”.Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus:”Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, auwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezuswobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, SynemBożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

Source: czytanie