Św. Antoni (III/IV w.) w odpowiedzi na usłyszane w kościele słowo Ewangelii poczuł w sercu wezwanie do tego, by rozdać majątek i żyć w samotności, studiując, modląc się, uprawiając ogród i wyplatając maty. Jego życie stanowi niedościgniony wzorzec radykalnego “odsunięcia się od świata” ze względu na Boga. Wprawdzie nie wszyscy są wezwani do pójścia taką drogą, ale każdego z nas Bóg powołuje do bliskiej więzi z Nim, która jest najważniejszą sprawą w naszym życiu. Za wstawiennictwem św. Antoniego módlmy się, “abyśmy wolni od ziemskich przywiązań”, potrafili każdego dnia odpowiadać na Boże wezwanie.

ks. Jan Augustynowicz, „Oremus” styczeń 2006, s. 70

Source: czytanie