Pytanie, z jakim zwracają się dziś Żydzi do Jezusa przygotowuje klucz do zrozumienia całej Ewangelii: „Kim Ty jesteś?” Jezusowa odpowiedź przychodzi najpierw jako echo spotkania Mojżesza z Bogiem przy krzewie gorejącym (Wj 3, 1-18). Bóg objawia tam swoje Imię, które tłumaczone jest na język polski: „Jestem, który jestem”. Odtąd to Imię będzie skarbem Izraela i podstawą jego wiedzy i doświadczenia bliskości Boga. Jezus mówi dziś, że wiara w to, że są to słowa opisujące także Jego samego otwiera wierzącym drogę do przebaczenia grzechów. Drugim argumentem opisującym tożsamość Jezusa będzie Jego wywyższenie, odczytane później jako wywyższenie na krzyżu. Śmierć krzyżowa, wszystkie jej konsekwencje i to, co po niej nastąpi będzie znakiem, że Ojciec towarzyszy Synowi, a Syn jest zjednoczony z Ojcem, co się wyraża przez doskonałe wypełnianie Jego woli.
Wyzwanie przed którym stanęli słuchacze Jezusa jest aktualne w każdym pokoleniu. Rdzeniem duchowego doświadczenia chrześcijan jest wiara w Jezusa Chrystusa jako Kogoś, kto z Ojcem dzieli wspólne Imię, godność, życie i moc. Owocem tej wiary jest odpuszczenie grzechów i wynikająca z niej wolność. Jak mówił papież Benedykt XVI – nie zbawia nas zbiór norm i zachowywanie przykazań, ale spotkanie z Osobą Jezusa Chrystusa. Doświadczenie Krzyża, widok ukrzyżowanego Jezusa może z jednej strony budzić zgorszenie i pokusę odrzucenia Go jako słabego i niezdolnego do ocalenia życia. Widok pustego Grobu jest z kolei kluczem do odczytania wszystkiego, co zdarzyło się wcześniej jako zrealizowanego planu Ojca – projektu naszego zbawienia. Dane jest nam co roku przeżywać Święta Paschalne, by z nowym zaangażowaniem i z nową wiarą patrzeć na Ukrzyżowanego, pobiec do pustego grobu Pana i dzięki temu potwierdzić w swoim sercu przekonanie, że dzieli On z Ojcem godność „Tego, który jest” i ma moc uwolnić nas od grzechu.
k. Adam Łuźniak
Source: czytanie